Het leven in Zuid-Afrika speelt zich af achter hoge hekken met extra beveiliging van camera’s en elektronisch geladen bedrading.
Op een zondagavond lopen Frank en ik een rondje in onze wijk, die voor veilig doorgaat. Het is al donker en daardoor is het heel rustig op straat. Niemand waagt zich op straat na 20:00 uur. Een enkele auto rijdt voorbij, met iemand achter vergrendelde sloten, zodat niemand de deur van buitenaf kan openen. Terwijl Frank en ik een rustige avondwandeling proberen te hebben, worden we ineens opgeschrikt door een stem: “”Je bent gesignaleerd, dit is een beveiligde zone.” Verschrikt kijken we waar deze nogal blikkerige stem vandaan komt: boven ons hangen drie camera’s, die reageren op onze aanwezigheid in deze straat. Achter de muren en hekken hebben mensen de beveiliging opgeschroefd met een sensor om ons te laten weten dat de straat beveiligd is. Het geeft een angstig gevoel; worden wij nu gezien als criminelen of zijn wij een gemakkelijk doelwit?
Onze avondwandeling in deze wijk blijkt goed beveiligd op deze manier. Tegelijk is dit de situatie in Zuid-Afrika, waar georganiseerde criminaliteit er vooral in de nacht op uitgaat om te roven en te stelen. De eigenaars van huizen, auto’s, geld en goed beschermen zich steeds beter tegen deze dreiging. De dreiging van roof of overval tekent dag en nacht het leven én het staatbeeld. We zien in deze wijk geen kinderen op straat spelen; het leven speelt zich af achter de muren en de hekken. Helaas kunnen mensen die minder bedeeld zijn zich deze beveiliging niet veroorloven. Zij lopen en fietsen op straat en dat is voor het grootste deel de zwarte bevolking. Het maakt dat zij zich solidair met ons voelen wanneer wij op de fiets naar ons werk gaan (en wij met hen).
De profeet Zacharia schildert een onherkenbaar straatbeeld in zijn dagen voor de mensen in Jeruzalem; wanneer God in stad zal wonen als middelpunt. Dit beeld bid ik voor de straten van Pretoria en Johannesburg, voor Mamelodi en Soweto, voor de steden en de Townships:
“Jeruzalem zal weer vrede en veiligheid kennen. Er zullen weer ouderen zijn, die leunend op hun stok, door de stad gaan, overal in de stad zullen weer kinderen spelen. Al lijkt het in uw ogen ongelooflijk, zou het daarom ook in Mijn ogen een onhaalbare zaak zijn?” Zacharia 8:4-6 (HTB)
Terwijl we blijven bidden voor recht en gerechtigheid in Zuid-Afrika, is onze kamerdeur vergrendeld met ijzeren tralies. We krijgen veel waarschuwingen te horen over wat veilig is en wat we absoluut niet moeten doen. We proberen verstandig om te gaan met de situatie waarin we wonen, zonder ons te laten leiden door angst. Ondertussen zien we de grote verschillen tussen rijk en arm. Langs de wegen staan enorm grote reclameborden die zichtbaar maken wat je nog niet hebt. Afgunst loert als vijand om de hoek. Het beeld van Zacharia lijkt ver weg. Tegelijk blijven wij hoopvol. Het begint namelijk in het hart van ieder die God aanbidt. Waar Zijn Geest woont en werkt, daar is vrijheid. Daar kan het onmogelijke gebeuren. Vrijheid begint achter de tralies; dehekken gaan open, muren worden afgebroken, kinderen spelen vrolijk op de pleinen en oude mensen lopen veilig met hun rollator over straat
Het leven in Zuid-Afrika speelt zich af achter hoge hekken met extra beveiliging van camera’s en elektronisch geladen bedrading.
Op een zondagavond lopen Frank en ik een rondje in onze wijk, die voor veilig doorgaat. Het is al donker en daardoor is het heel rustig op straat. Niemand waagt zich op straat na 20:00 uur. Een enkele auto rijdt voorbij, met iemand achter vergrendelde sloten, zodat niemand de deur van buitenaf kan openen. Terwijl Frank en ik een rustige avondwandeling proberen te hebben, worden we ineens opgeschrikt door een stem: “”Je bent gesignaleerd, dit is een beveiligde zone.” Verschrikt kijken we waar deze nogal blikkerige stem vandaan komt: boven ons hangen drie camera’s, die reageren op onze aanwezigheid in deze straat. Achter de muren en hekken hebben mensen de beveiliging opgeschroefd met een sensor om ons te laten weten dat de straat beveiligd is. Het geeft een angstig gevoel; worden wij nu gezien als criminelen of zijn wij een gemakkelijk doelwit?
Onze avondwandeling in deze wijk blijkt goed beveiligd op deze manier. Tegelijk is dit de situatie in Zuid-Afrika, waar georganiseerde criminaliteit er vooral in de nacht op uitgaat om te roven en te stelen. De eigenaars van huizen, auto’s, geld en goed beschermen zich steeds beter tegen deze dreiging. De dreiging van roof of overval tekent dag en nacht het leven én het staatbeeld. We zien in deze wijk geen kinderen op straat spelen; het leven speelt zich af achter de muren en de hekken. Helaas kunnen mensen die minder bedeeld zijn zich deze beveiliging niet veroorloven. Zij lopen en fietsen op straat en dat is voor het grootste deel de zwarte bevolking. Het maakt dat zij zich solidair met ons voelen wanneer wij op de fiets naar ons werk gaan (en wij met hen).
De profeet Zacharia schildert een onherkenbaar straatbeeld in zijn dagen voor de mensen in Jeruzalem; wanneer God in stad zal wonen als middelpunt. Dit beeld bid ik voor de straten van Pretoria en Johannesburg, voor Mamelodi en Soweto, voor de steden en de Townships:
“Jeruzalem zal weer vrede en veiligheid kennen. Er zullen weer ouderen zijn, die leunend op hun stok, door de stad gaan, overal in de stad zullen weer kinderen spelen. Al lijkt het in uw ogen ongelooflijk, zou het daarom ook in Mijn ogen een onhaalbare zaak zijn?” Zacharia 8:4-6 (HTB)
Terwijl we blijven bidden voor recht en gerechtigheid in Zuid-Afrika, is onze kamerdeur vergrendeld met ijzeren tralies. We krijgen veel waarschuwingen te horen over wat veilig is en wat we absoluut niet moeten doen. We proberen verstandig om te gaan met de situatie waarin we wonen, zonder ons te laten leiden door angst. Ondertussen zien we de grote verschillen tussen rijk en arm. Langs de wegen staan enorm grote reclameborden die zichtbaar maken wat je nog niet hebt. Afgunst loert als vijand om de hoek. Het beeld van Zacharia lijkt ver weg. Tegelijk blijven wij hoopvol. Het begint namelijk in het hart van ieder die God aanbidt. Waar Zijn Geest woont en werkt, daar is vrijheid. Daar kan het onmogelijke gebeuren. Vrijheid begint achter de tralies; dehekken gaan open, muren worden afgebroken, kinderen spelen vrolijk op de pleinen en oude mensen lopen veilig met hun rollator over straat
